Η κλιµατική αλλαγή µετατρέπεται πλέον σε κλιµατική κρίση και θέτει σε κίνδυνο οικοσυστήµατα, ανθρώπους, περιουσίες και τοπικές οικονοµίες. Η υπερθέρµανση του πλανήτη, η καταστροφή του εδάφους και των καλλιεργειών, η άνοδος της στάθµης των ωκεανών, τα ακραία καιρικά φαινόµενα και γενικότερα η ανθρωπογενής περιβαλλοντική αλλαγή, είναι µία πραγµατικότητα που πρέπει να διαχειριστούν οι κυβερνώντες, οι ιδιωτικοί φορείς και η κοινωνία των πολιτών µέσα από συνέργειες που έχουν ως στόχο τον µετριασµό των επιπτώσεων από την καταστροφή του πλανήτη.
Το µέγεθος του προβλήµατος αποτυπώνει και το µέγεθος της λύσης, που πρέπει να εξευρεθεί για την προστασία των πολιτών σε καταστροφικά φαινόµενα. Ζητήµατα, που εν προκειµένω εγείρονται, είναι µέσα από ποιο µοντέλο θα καταστεί εφικτή η επιστροφή στην κανονικότητα και η ανοικοδόµηση των κοινωνιών, αλλά και πως θα προστατευτούν οι πολίτες, η επαγγελµατική τους δραστηριοποίηση και η περιουσία τους.
Στην χώρα µας υπολογίζεται ότι µέσα στα τελευταία 8 χρόνια από το 2013 έως και το 2021 η ασφαλιστική αγορά έχει καταβάλλει περίπου 440 εκ. ευρώ σε αποζηµιώσεις για φθορές και καταστροφές σε περιουσίες µετά από ακραία γεγονότα. Όταν µόνο το 10-15% των κατοικιών στην Ελλάδα έχουν ασφαλιστική κάλυψη, το 85-90% των οικονοµικών απωλειών καλύπτονται µε κεφάλαια των πολιτών και τη συνδροµή του κράτους, που εκ των πραγµάτων σε καταστροφές µεγάλης κλίµακας είναι περιορισµένη.
Αυτό που είναι πλέον εµφανές είναι ότι οι επιπτώσεις των φυσικών φαινοµένων είναι πολυεπίπεδες καθώς επηρεάζουν τις τοπικές κοινωνίες όχι µόνο σε επίπεδο υλικών απωλειών και ανθρώπινων ζωών αλλά και µακροπρόθεσµα µπορεί να οδηγήσουν σε ανεπάρκειες καλλιεργειών, ερηµοποίηση περιοχών και κλιµατική µετανάστευση. Στην πράξη αποδεικνύεται ότι µόνο µέσα από συνέργειες της πολιτείας µε ιδιωτικούς οργανισµούς, µπορούν να αντιµετωπιστούν πιο άµεσα οι µεγάλες φυσικές καταστροφές.
της Βίκυς Γερασίµου
